منم که شهره شهرم

پایگاه خبری چشم انداز ایلام؛

✍🏻 علیرضا معراجی/روزنامه نگار

آئین روز حافظ و رونمایی از ۳۴ سالگی آرشیو پیک ایلام

لاوین دخترک چهارساله ایلامی با الا یا ایها الساقی شروع کرد

و نجم الدین موسی نژاد با  آرتیمانی:

دماغم زمیخانه بویی کشید

حذر کن که دیوانه، هویی کشید

دو ساعتی با حافظ و عبدالحمید کرمی بودیم

گاهی نمایش روزهایی که بوی کهنگی و دلتنگی می دادند

و تصویری از یک مرد روابط‌عمومی که رسانه ای هم بود

مرحوم ماشاءالله رشنوادی

حیدری مدیر کل کتابخانه ها هم مطلع کلامش با حافظ بود

در ازل پرتوِ حسنت زتجلی دم‌ زدم

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زدم

نوبت به مهمان اصلی  رسید

دکتر عابدی ها

گر بُوَد عمر، به میخانه رَسَم بارِ دگر

بجز از خدمتِ رندان نکنم کارِ دگر

مهمان برنامه گریزی به مهمان نوازی ایلامی ها زد و از خش بش کردن راننده از فرودگاه تا محل اسکان گفت که گویی سالهاست تو را می شناسد

و آهی از نهاد دوستی بلند شد که رسم مهمان نوازی ما ایلامی ها کاری پسندیده است اما ای کاش با خودمان هم خوب باشیم!!!

و خدای گسترده مهر و پیوسته مهر را سپاس که‌ حافظ حافظه ی ما ایرانیان است

او گریزی به افرادی زد که حافظ دوستشان ندارد و منتقد آن‌هاست!!!

زاهد خلوت نشین، دوش به میخانه شد

از سر پیمان برفت، با سر پیمانه شد

و یا ضمن بر حذر کردن از دوستی با حسودان

می فرماید:

غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل

شاید که وابینی خیر تو در این باشد

حافظ در کنار تقبیح اقشاری از جامعه و صنف های دیگر را دوست دارد

آزادگان و عاشقان را، طبیعت را و جوانمردان را

پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت

آفرین بر نظر پاک خطاپوشش

با این حال و با وجود روزگار مدرن ما و عصر دانایی

حافظ اگر در امروز ما حضور داشت

خیلی ها بر او می تاختند

حسودان، مغرضان، بداندیشان و کج اندیشان

شاید هم یک پایش در دادگاه کیفری بود و پای دیگرش در دادگاه خانواده‌ !!!

حافظ اگر در روزگار ما بود

خیلی ها از اوشکایت می کردند

و بدون شک بانک ها !!!

که به قول حافظ

مباش در پی آزار و هر چه خواهی بکن!!!

امروز درمحفل حافظ رسانه ها هم  و طبق معمول مظلومانه ردیف آخر

و در کلام تعدادی از مدیران که نام پرطمطراق هم کیشان خود را می آوردند در جرگه سایر حاضرین قرار گرفتند!!!

طبق معمول بهادر مرادخانی با صدای خاص خود باز زیبا خواند و از حافظ خواند

و از روزهای نا مهربان جنگ هم یاد کرد

نوار کاست، حافظ و شجریان

چه می شد که مدیران ما شاعر بودند و مرام ادیبان سرزمین ایران را داشتند

که جوانان این سرزمین نا امیدانه نگویند:

ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش

بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

در ادامه معاون سیاسی حرفی زد که به دل نشست:

اگر از تعریف خوشمان بیاید بدون شک مریضیم

و عبدالحمید کرمی سردبیر هفته نامه ی پیک که این محفل عاشقانه به مدد اندیشه ی عالمانه ی ایشان شکل گرفته باز از حافظ گفت:

حضور محفل انس است و دوستان جمعند

و ان یکاد بخوانید و در فراز کنید

و در پایان

از ۲۳ جلد در طول ۳۴ سال هفته نامه پیک ایلام رونمایی شد

و در آخر حافظ ماند و تنهایی ش

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی

غرق اندیشه ی ناب، مستِ می شعر حافظ و غزال خوش خرام غزلش بودم

ناگهان پیامکی دریافت کردم

که با تمام وجودم تو ذوقی خوردم

خانمم بود…

در مسیر برگشت با خودت نان بیاور…!!!

نوشته شده توسط: parvin sajadi